Claudia Verbree | Juffrouw Rood

Wat een experiment!

Een week zonder telefoon……..Hoe dan? Een terechte vraag, maar toch gebeurde het. Op een maandag in mijn vakantie stopte mijn nog geen jaar oude telefoon ermee. SIM laser kapot. Wat een pech! Ik heb meteen uitgezocht wat de mogelijkheden zijn qua garantie en aangemeld voor reparatie. Binnen 24 uur werd het toestel keurig door UPS opgehaald voor transport naar het servicecentrum in Polen. Dat betekent overigens dat mijn telefoon deze zomer meer kilometers heeft gemaakt dan ik, want vanwege de c-maatregelen zijn we uit voorzorg in eigen land gebleven. Hebben een weekje in Ootmarsum gekampeerd. Met de tent in de blubber. Wel een prachtige omgeving overigens, maar dat terzijde.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik geen telefoonbeest ben. Mijn dagelijkse schermtijd is beperkt en in het weekend leg ik mijn telefoon zoveel mogelijk weg. Ondanks dat voelde dit experiment wel als afkicken. Je kent het wel, die dagelijkse momentjes “Waar ligt mijn telefoon?”. Of je gaat weg en je zoekt dat ding om in je tas te stoppen en mee te nemen. Of je bent bezig met het zoeken naar je oplaadsnoer. Je gaat naar bed, ook zo’n een standaard moment om je telefoon op een vaste plek te leggen. Het voelde de eerste paar dagen zo onwennig. Je hebt niets in je handen en dat voelt leeg.

Serieus afkicken

Het volgende serieuze afkickmoment was toen ik met mijn zus ging lunchen in Zaltbommel na drie dagen zonder telefoon. Hop, in de auto daarheen. Wat als er onderweg iets zou gebeuren? Dan kan ik de ANWB niet bellen? Wat als ik te laat ben, mijn zus te laat is, ik kan het restaurant niet vinden? Parkmobile? Kan ik wel met mijn bankpas of munt geld betalen op de parkeerplaats? Toen merkte ik dat ik zo gewend ben mijn telefoon te pakken, terwijl je met je gezonde verstand echt wel een oplossing kunt bedenken als zich iets voordoet. En ja inderdaad, ik kon het restaurant niet vinden. Dus heb ik de weg gevraagd aan een voorbijganger die me met veel plezier heeft geholpen.

Lastige momenten

Ik merkte dat het niet alleen wennen was voor mij, maar ook voor mijn dierbaren. “Waar was je?” Die vraag komt vaker voorbij. “Je wist toch van die afspraak?” Oeps, vergeten. Het is zoveel makkelijker om tussendoor te checken met je mobiel. Even snel vragen hoe laat je thuis bent en of je even langs de bakker kunt fietsen op de terugweg. Ook dat is even anders gelopen.

Natuurlijk is het mega onhandig voor iedereen dat je alleen per mail bereikbaar bent. En de simpelste dingen zijn een probleem, zoals internetbankieren wat je moet bevestigen met je app. Of inloggen met je Digid-app. Laat staan alle informatie en bestanden die op je telefoon staan. Mijn enige geluk was dat dit onverwachte experiment midden in de zomervakantie viel.

De vrijheid is onbetaalbaar

Ondanks de nadelen, werd ik na een paar dagen overweldigd door een gevoel van vrijheid. Je hoeft even niet bereikbaar te zijn. Je hoeft niet te reageren op berichten. Je hoeft niet te checken waar je telefoon is, of deze opgeladen is, of ie wel in je tas zit als je weg gaat. Heerlijk! Lekker op pad zonder dat je steeds denkt dat je telefoon afgaat in je tas. Je kunt niemand op de hoogte brengen hoe laat je thuis bent, want ze zien je wel verschijnen.

Het deed me denken aan mijn tijd op de basisschool. Way back, zonder mobiels. Toen je ook zonder eerst te bellen of te appen ‘zomaar’ aan de deur stond bij je beste vriendinnetje. Als ze thuis was, konden we spelen. Was ze dat niet, verzon je wat anders. Om 17.00 thuis. Prima. Zonder te appen dat je in de auto stapt. Of in aantocht bent.

Dit gevoel van vrijheid wil ik vasthouden. Hoe? Weet ik nog niet precies. Dat ik er nog bewuster mee wil omgaan, is duidelijk. Op pad zonder telefoon en vaker wegleggen zal het worden. Heb jij hier tips voor of ervaring in? Laat het me weten. Liefst per mail 😉 info@juffrouwrood.nl